Toen ik aan de coaching begon, was ik stiekem heel erg aan het twijfelen aan mezelf. Ik las over het imposter sydrome en dacht, he, dat herken ik. Ik was ook bang om door de mand te vallen. Juist daardoor ging ik steeds harder werken en ging ik steeds meer versnellen. Dat mensen daar niet goed op reageerden, dat begreep ik helemaal niet. Nu besef ik dat ik, juist door zo hard mijn best te doen, voorbij liep aan datgene wat de ander écht van mij nodig had. En dat ik veel meer bereik door te vertragen. Ik manage mijn stakeholders nu veel bewuster, waardoor niet alleen mijn visibiliteit maar ook mijn impact enorm vergroot is. Dat laat mij toe om weer mezelf te zijn en in mijn kracht te staan. Een win voor iedereen!